Heel eerlijk? Voor een bestseller vinden wij het boek van Eric Ries teleurstellend. Zeer matig geschreven. En het vullen van 320 (!) pagina’s was niet gelukt zonder heel veel herhaling. Heel veel herhaling. Heel veel herhaling. Maar elke zichzelf respecterende corporate innoveert tegenwoordig volgens de lean startup methode, dus wijden er toch maar een pagina aan.
De kern
Bij de Lean start-up methode is het Define-Measure-Analyse-Improve-Control (DMAIC) proces van Lean vereenvoudigd tot Build-Measure-Learn (BML) iteraties. Dat is het wel ongeveer.
Het boek
Wat ons betreft kun je het boek overslaan. Haal de kern eruit en je hebt alles. Meer zit er echt niet in. Het had prima in een white paper gepast. Ons begon het eindeloos putten uit het enige echte praktijkvoorbeeld dat hij heeft – zijn eigen IMVU inc. – me tegen te staan. En vooral: ondernemen leer je niet uit een boekje, maar door het te doen.
De auteur
Ries zelf heeft een behoorlijke track record opgebouwd als ondernemer, al blijft het bij entrepreneurs uit Silicon Valley altijd lastig om feiten van fictie te scheiden. Zoals het een goed Amerikaans ondernemer betaamd is Ries zelf ook failliet gegaan, iets waar hij graag prat op gaat. Wij geloven niet dat een ondernemer eerst failliet moet zijn gegaan om een succesvol bedrijf op te zetten, maar hij zal er zeker het een en ander van geleerd hebben.
De methode
Lean startup is ‘een nieuwe business-strategie die startup bedrijven helpt om hun middelen te lokaliseren en deze zo efficiënt mogelijk in te zetten’. Ries zelf noemt het zelf overigens geen methode maar spreekt liever over de ‘Lean startup beweging’. In de kern: zie je startup als een groot experiment.
Lean startup is een bouwwerk van principes en technieken. De belofte: minder verspilling in tijd en geld. Dat klinkt op zich veelbelovend. (Het doet me wel denken aan het boek van scrumgoeroe Jeff Sutherland met de ondertitel ‘The Art of Doing Twice the Work in Half the Time’. Iets dat door mijn scrum teams vaak werd verdraaid tot ‘de helft doen in twee keer zoveel tijd‘.)
Ries heeft z’n gedachtegoed vertaald in een aantal basisprincipes:
- Entrepreneurs are everywhere
- Entrepreneurship is management
- Validated learning
- Innovation accounting
- Build-measure-learn
Daarnaast heeft hij een viertal beginselen geformuleerd:
- Eliminate uncertainty
- Work smarter not harder
- Develop an MVP
- Validated learning
Opvallend is de overlap met de principes. Die op hun beurt grotendeels slecht onderbouwd zijn (hoezo zit er een ondernemer in ieder mens?). De case studies op het bijbehorende online platform hebben mij ook niet kunnen overtuigen.
De stappen die je doorloopt
– Bouw een MVP
– Vind eerste gebruikers (early adaptors / evangelists)
– Lees van hun gebruikservaring (validated learning)
– Verander, verbeter, gooi weg
– Herhaal de BML iteratie en schaal langzamerhand op
Dat wisten we toch al?
De kern is dus Begin klein en verbeter continue op basis van feedback. Klinkt als agile? Klinkt als scrum? Klinkt als lean? Dat klopt. Zoals de naam al doet vermoeden is het niets meer dan het lean/agile gedachtegoed vertaald naar de startup setting.
Niets nieuws onder de zon dus. Op zich is dat niet erg. Simon Sinek heeft ook miljoenen verdiend met zijn why-what-how. Eenvoud is kracht. Maar anders dan Ries kan Sinek wel vertellen. En schrijven. Toch heeft Ries’ boek ertoe geleid dat er in bijna 100 steden in 17 landen zogenaamde lean startup communities op zijn gezet. Die hij – enigszins verwarrend, ook weer ‘lean startups’ noemt.
Nog iets positiefs te melden?
De indruk kan ontstaan dat wij zo negatief zijn vanuit jaloezie. En ja, toen we het boek lazen bekroop ons zeker de gedachte: ‘waarom hebben wij dit niet bedacht?’ Toch laten we een positief woord graag over aan anderen:
‘Heel soms verschijnt een boek dat ons totaal anders laat denken over innovatie en ondernemerschap… De Lean Startup is zo’n boek.’
— Financial Times
Zien we het dan toch verkeerd?